Meble Biedermeierowskie, a właściwie uznaje się to za nazwę całego stylu. Uznaje się, że powstał po 1815 roku. I był wyrazem “mieszczan dla mieszczan“, jednak początkowo jego nazwa miała wydźwięk jednoznacznie negatywny. Traktowany jako sztukę niskiego lotu oraz do cna wyzbytą wartości artystycznych.
![](https://tartak-meble.com.pl/wp-content/uploads/2024/05/Zimmerbild_83-1024x784.jpg)
Styl Biedermeiera
Styl będący opozycją do skrajnego przepychu francuskiego arystokratycznego stylu empire, stylu federalnego w USA oraz związany ze nurtem regencji późnego Jerzego IV z Anglii. W przypadku mebli styl kładł nacisk na funkcjonalność i użyteczność. Stawiano na wygodę domowników. Zdecydowanie unikano ekstrawagancji i pompatycznych udziwnień. Całość prostej formy skierowana była na ówczesną klasę średnią, która gwałtownie rozrastała się podczas industrializacji Niemiec oraz silnej urbanizacji terenów wokół miast.
Meble Biedermeiera
Przedmioty wyrabiano z jasnego drewna, głównie odstępowano od drewna egzotycznego (m.in. mahoniu) na rzecz rodzimych gatunków jak dąb i brzoza oraz odmiany drzew owocowych (czereśni i grusza)Ozdobą mebli były zaokrąglone krawędzie (miękkie przyjemne dla oka kształty). Charakterystyczne stoły na jednej nodze głównej, przeszklone witryny na stosy drobnych bibelotów czy wysokie komody. Zdobienia mimo, że oszczędne występowały w formie intarsji (z włoskiego: intarsio” – wykładzina, technika zdobienia polegająca na usuwaniu kawałków powierzchni mebla i zastępowaniu ich innym rodzajem drewna). Taki dekoracyjny rysunek/ornament wykonywany z różnych rodzajów drewna często przyjmował formy geometryczne lub kwiatowe. Cz esto
Geneza nazwy stylu Biedermeiera
Meble Biedermeierowskie swą nazwę zawdzięczają nazwisku głównej postaci mocno satyrycznych wierszy twórczości Ludwiga Eichrodta „Biedermeiers Liederlust”. Cechowała go prostota umysłu (żeby nie powiedzieć ciemniactwo) i mocne zacofanie (niewiedza na granicy średniowiecza) połączone z absolutnym brakiem potrzeby wyższych aspiracji. Nastawiony na szybką konsumpcję i dobra doczesne.
Zostaw odpowiedź